Vanmorgen (dinsdagochtend) toen ik wakker werd had ik het koud. Het was sowieso gisteren de hele dag koud geweest, ik heb de hele dag met een vest aan gelopen, maar dit was de eerste keer dat ik het in bed koud had gehad. Het idee dat je dan je haar moet gaan wassen (toch wel weer nodig na bijna vier dagen) onder een ijskoude douche is niet iets waar je graag voor uit je bed komt. Dat was de eerste keer sinds ik hier ben dat ik echt even m’n warme douche miste. Ach, daarna ben je in ieder geval wel direct wakker. Ik trok iets meer kleren aan dan ik gisteren aan had gehad en was gelukkig wel snel weer opgewarmd. Riki had vandaag uitgebreid ons ontbijt voorbereid: we hadden weer gas, dus kregen een omelet. En ook kregen we allebei een (gesneden) sinaasappel en een stuk passiefruit. Daar worden we blij van. Ik liep de deur uit en het zonnetje scheen fel, ik had zo’n vermoeden dat dit een mooie dag ging worden.
En inderdaad, het werd een super drukke dag. Om acht uur werd er begonnen met het besnijden van een klein jochie. Het arme ding werd op de operatietafel gelegd en werd niet buiten kennis gebracht. Er werd daarentegen direct een spuit in zijn piemeltje gezet om hem te verdoven. Terwijl de nurse (voor dit soort ingrepen wordt de arts niet geroepen) de voorhuid openknipte, wegsneed en hechtte lag het kind daar te krijsen. Ik probeerde ‘m af en toe een beetje te sussen en hij kneep in m’n vinger, maar tevergeefs, hij bleef krijsen. Na een half uur (waarvan een kwartier gepruts met het gaasje dat niet bleef zitten) was het voorbij en kon het jochie naar huis.
Niet veel later kwam er een jongen van dertien jaar binnen. Hij had een umbilicale hernia en zou geopereerd worden. Hij ging liggen, werd klaargemaakt, kreeg wat sederende stof ingespoten en toen duurde het maar en duurde het maar. Het wachten was op de dokter. Terwijl ik nog een rondje op de afdeling liep, omdat het zo lang duurde, werd er een jongen binnen getild, flink bebloed. Hij had een gescheurde penis. Zijn moeder drukte de nurse wat geld in de hand en de jongen werd direct op een brancard naar de operatiekamer gebracht, waar de andere jongen nog lag te wachten tot hij geopereerd zou worden. Ze zullen wel gedacht hebben: ach, als we toch moeten wachten, kan dat ook wel even tussendoor. Ook deze jongen lag flink te jammeren (niet zo gek natuurlijk), maar hij moest stilliggen en kreeg daarom een klap in zijn gezicht van de nurse. Holy moly, daar schrok ik wel even van. En dat terwijl die andere jongen er een beetje naast lag mee te kijken. Het joch met de gescheurde penis moest worden vastgehouden, dus ik trok mijn handschoenen aan en hield ook een van zijn benen met flink wat kracht op zijn plek. Opnieuw ging er een spuit de penis is voor de verdoving en vervolgens begon de nurse te hechten. Dat was gelukkig redelijk snel gebeurd en de jongen werd weer afgevoerd op de brancard.
Niet al te lang daarna kwam de dokter voor de operatie. Wat zeg ik, operaties. Ik dacht dat er één operatie plaats ging vinden, maar na de eerste korte operatie ging de arts op een stoel zitten, werd alles snel opgeruimd en schoongemaakt en kwam er gewoon een vrouw binnenlopen die op de operatietafel ging liggen. Operatie numero twee vandaag: een appendectomie (verwijdering van de blinde darm). Deze duurde iets langer en was iets interessanter om bij te wonen. Na deze operatie gebeurde het opnieuw: operatie numero drie. Die zag ik al helemaal niet aankomen, maar geen probleem voor, houdt je van de straat ;) Toen deze operatie was afgelopen had ik hónger, logsich na zes uur niets eten, dus at ik snel m’n meegenomen broodjes op.
Na een half uurtje pauze kwam Lisa opeens aanlopen. Het was bij haar in Baïgom bijzonder rustig en saai geweest vandaag, dus ze was vast naar Foumbot gekomen en kwam even buurten. We hebben gezellig wat arachids gegeten en daarna trok Lisa haar doktersjas nog even aan om hier wat rond te kijken. Er werd nog een klein ingreep gedaan met een vrouw met een parasiet in haar buik. Het zag eruit als een huge worm, maar we weten nog steeds niet precies wat het was. Erg bizar in ieder geval.
We deden een rondje ziekenhuis, zodat Lisa alles eens kon zien, en toen we terugkwamen bij de chirurgie bleek er wéér een operatie te zijn. Wat een drukke dag. Lisa had dus het geluk dat ze ook mee kon kijken bij deze operatie. Het was een vrouw waarbij bij haar miskraam de baby uit de buik moest worden gehaald, maar hierbij was de uterus doorboord. Dit moest worden hersteld, maar daarbij kwamen ze erachter dat de darmen verkleefd waren. Uiteindelijk waren we pas om vier uur de operatiekamer uit, en toen hadden we nog niet eens geholpen met schoonmaken. Sorry, we hadden honger. Snel omkleden en met de benenwagen naar huis.
We hadden ontzettend zin in een goede maaltijd met bijvoorbeeld plantains, maar helaas werd het weer vette pasta met worteltjes en sperziebonen. Gelukkig kregen we wel sinaasappel na. Vlak daarna kwam Riki thuis, ze had gezorgd dat onze jurken nog iets vermaakt werden, want de topjes waren veel te strak en we konden er niet echt in ademen. Nu zitten ze gelukkig helemaal goed, zoals te zien is op de foto’s.
We zitten nu heerlijk buiten en het begint te schemeren. Het komt niet zo vaak voor dat we ’s avonds buiten kunnen zitten, omdat het vaak aan het eind van de middag begint te regenen. We genieten er dus nog maar even extra van nu het kan.
Liefs,
Tess
Jeetje wat een avonturen weer. Gelukkigf ken je de nedelandse ziekenhuizen nog niet. Mijn hemel wat een drama daar. De jurken zijn prachtig!
Hmmm Dat had ik even na moeten lezen. Maar bij jullie is het dus drama en niet in de nederlandse ziekenhuizen.