KAMEROEN 18 – Party preparations

Voor zover dat mogelijk was, was het vandaag in het ziekenhuis nog saaier dan de afgelopen twee dagen. Helaas pindakaas. Geen interessante ziekenhuisverhalen om met jullie te delen, op een vrouw die thuis was mishandeld door haar man na. De vrouw was zwanger en de baby was nu (voor zover ik dat meekreeg) overleden. Dat soort dingen gebeuren hier dus ook.

Ik heb een aantal rondjes door het ziekenhuis gelopen en het was vandaag ontzettend druk bij maternité, ze hingen er met de benen uit. Er waren daar echter al zoveel studenten aan het helpen met vaccinaties uitdelen dat ik helaas ook daar niet echt iets kon betekenen.

Na een langdurende middag sprak ik met Lisa af in Foumbot. Lisa had die ochtend bij Fopa thuis, waar Patty met haar familie verblijft, gezien dat er la vache qui rit op tafel stond bij het ontbijt. Opzich wilden wij dat ook best voor op brood ’s ochtends, dus zijn we wat winkeltjes afgegaan om het te zoeken. Na een lange zoektocht hebben we het gevonden. Het lag niet in een koeling, dus ik hoop niet dat we er ziek van worden haha. Ondertussen hebben we hier al zoveel ‘andere’ dingen gegeten dat we dit waarschijnlijk ook wel aan kunnen. Verder gingen we naar de boulangerie, waar we weer een flinke fles drinkwater kochten die we weer mee naar huis sjouwden. Ook kochten we bij de boulangerie lekkere verse cakejes. Tenminste, ‘lekker’ voor Afrikaanse begrippen, in Nederland had ik ze waarschijnlijk droog gevonden, maar nu smaakte het prima.

Thuis aangekomen werd er druk gekookt door de hele familie. Gisteravond werd ons verteld dat er zaterdagmiddag en -avond een feest wordt gegeven hier in huis. Dit feest is als dank aan God dat hij er voor heeft gezorgd dat Junior, een van de zoons van Riki en Alex, weer in goede gezondheid is. De jongen is het afgelopen jaar heel ziek geweest en is nog steeds aan de medicijnen. Het geeft in ieder geval wel een duidelijk beeld van hoe belangrijk het geloof hier nog is ten opzichte van Nederland. Mijn eerste reactie naar Lisa was dat het toch echt de dokter was geweest die Junior beter had gemaakt, en niet God. Maar dat is natuurlijk voor iedereen persoonlijk verschillend. Ze zeiden dat het in ieder geval een feest zal worden met veel gasten en veel eten en drinken.

Wij gaan zelf morgenochtend eerst een tripje maken. We gaan (weer) kanoën, dit keer met het doel daarbij nijlpaarden (hip hip hippo’s) te spotten. Dit doen we samen met Patty en haar ouders en vriend, Fopa zal ons hierbij begeleiden. Het plan was in eerste instantie om voor 7 uur bij Fopa af te spreken, maar Lisa werd zojuist door Patty gebeld dat ze hier morgenochtend, of beter gezegd vannacht, om 4(!) uur voor de deur staan. Dusss, dat wordt vroeg slapen. Dat is alleen soms een beetje een probleem hier, omdat er vaak (zeker in het weekend) pas na acht uur avondeten wordt geserveerd. Aangezien we vandaag pas om vijf uur i.p.v. om vier uur ons ‘middagmaal’ hebben gehad, zit het er dik in dat het laat wordt. Dan zondag maar lekker uitslapen, want ik ga er vanuit dat we zaterdag overdag ook geen tijd hebben om te slapen.

We duimen voor goed weer en goed geluk dat de hippopotamuses zich willen laten zien. De reden dat we zo vroeg gaan is dat de beesten ’s nachts uit het water komen en overdag het water weer induiken en zich dan meestal de rest van de dag niet of nauwelijks meer laten zien. Oh ja, klein detail: het zijn de meest gevaarlijke dieren van Kameroen. Toch nog een beetje op safari hier!

Liefs,
Tess

Vind je bovenstaand bericht leuk of lekker? Let me know!