Gisteravond aten we, op de aap na, denk ik het minst smakelijke eten tot nu toe. Vrijdagmiddag hadden we bij de voorbereidingen van het feest al koeienpoten zien liggen tussen alle potten en pannen. Nou, die zaten nu dus, klaargemaakt, ín de potten en pannen. Ik vond persoonlijk dat er nog net iets te veel van de koe te herkennen was in de vorm en vooral de geur van het eten. Ze hadden het klaargemaakt in een soort tomatensausje. Natuurlijk wilden we niet onbeleefd zijn en namen we beide een kluif op ons bord, samen met wat gekookte plantane. Weer die bananen, die overigens gefrituurd toch een stuk lekkerder zijn. Daarbij lag er ook iets in de pan wat er toen het niet klaargemaakt was uitzag als een boomstam, wat opzich prima smaakte, een beetje aardappelachtig. De kleine hoeveelheid écht vlees die aan de koeienpoot zat was erg taai en de smaak was.. gewoon niet zo lekker. Maar daarnaast zat er heel erg veel vet aan het bot, wat Lisa en ik allebei niet echt weg kregen. Blijkbaar vonden Alex en Riki dit wel een delicatesse, want toen we zeiden dat we genoeg hadden gehad, werd het gewoon van ons bord geplukt en werd het vlees en vet er tot op het bot afgeschraapt. Tja, ze gooien hier niet zomaar vlees of vis weg.
Na een lekker lang nachtje en een goed ontbijtje (met een zachtgekookt eitje voor Lisa en een zelfgemaakte omelet voor mezelf) ging ik vandaag maar weer op tijd naar het ziekenhuis. Aangezien ik vandaag opnieuw van afdeling wisselde had de géneral me gisteren verteld dat ik me eerst bij haar moest melden. Na tien minuten voor een dichte deur wachten had ik eigenlijk al door dat de géneral er vandaag niet zou zijn, maar ik heb nog tot acht uur gewacht. Toen heb ik in overleg met twee andere nurses maar besloten gewoon bij de dokter naar binnen te gaan en hem zelf te vragen of het goed was of ik vandaag met hem mee zou lopen. Dat was het gelukkig. Hij vertelde overigens dat de géneral er wel was geweest, maar dat was al voor zeven uur, omdat ze naar Bafoussam moest. Dat had ze er best even bij mogen zeggen gisteren.
De dokter was eerst wat terughoudend, maar hij vertelde gelukkig bij ieder consult in het Engels wat het probleem was en hoe hij het wilde behandelen. Daar steek je tenminste echt wat van op. Op een gegeven moment kwam hij een beetje los en raakten we in gesprek over onder andere zijn studie en zijn reizen naar Europa. Hij heeft een tijdje in België en Zwitserland gestudeerd en heeft een master gedaan in Public Health en is gespecialiseerd in tropische ziektes (uiteraard). Hij is dus erg goed opgeleid. Ik heb vandaag in ieder geval weer flink wat patiënten voorbij zien komen met de meest uiteenlopende ziektebeelden. De meest voorkomende ziektes zijn hier echter toch wel malaria, salmonella, infecties en HIV. Eigenlijk bleven er bijna de hele dag wel patiënten voorbij komen, op het half uurtje dat de dokter even naar huis was na. Gelukkig woont hij pal naast het ziekenhuis. Ik heb me dus niet verveeld.
Iets na drieën zei de dokter dat hij naar huis ging, het werk zat erop voor vandaag. Toevallig belde Lisa op dat moment net dat ze binnen drie minuten bij het ziekenhuis van Foumbot was. Dat kwam goed uit, want we wilden vandaag de boodschappen doen voor de maaltijd die we morgen klaar gaan maken voor het gezin. We gaan dus spaghetti met een goed gevulde tomatensaus maken. Helaas gaat er geen gehakt in de tomatensaus, want dat kennen ze hier niet, maar wel heel veel groenten. Oh ja, en we moesten ook nog even de traditionele slippers regelen die we voor Alex en Herve gaan laten maken, die staan vrijdag voor ons klaar. We liepen eerst langs een winkeltje voor 1,5 kilo spaghetti en twee flinke blikken tomatensaus. Daarna liepen we naar de markt waar groente en fruit wordt verkocht. We kwamen als eerst een kraampje tegen met tomaten en uien. We besloten twintig flinke tomaten (voor 1000 CFA/€1,50) en een vier huge uien mee te nemen. Een paar kraampjes verder kwamen we groene paprika’s tegen, waarvan we er negen (voor 800 CFA) meenamen. Bij het volgende kraampje konden we ons geluk niet op: ze hadden aubergines, en zelf courgettes, waatt? Waarom hebben we dat hier nog nooit gegeten? Dat gaan we ze hier eens leren eten. We namen twee flinke aubergines en drie courgettes (die hier niet groen zijn) mee. Verder namen we nog wat worteltjes mee. Oh ja, en komkommertjes, die hebben ze hier blijkbaar ook! Daar kwamen we afgelopen zaterdag achter toen Riki die door de salade deed. Lekker komkommersalade bij de pasta dus. Genoeg groenten leek ons zo.
We hopen wel dat we voldoende spaghetti hebben ingeslagen, want als we af en toe zien hoe vol ze hun bord scheppen met koolhydraten.. dat is zo’n mega bult dat er gewoon helemaal niks meer bij past. Vooral de mannen hebben daar een handje van. Maar goed, we zullen proberen ze te leren dat de saus in dit gerecht belangrijker is dan de spaghetti zelf. Helaas is hier nergens kaas te vinden, dus het zal spaghetti bolognese zonder gehakt en geraspte kaas worden. La vache qui rit lijkt ons ook niet helemaal geschikt om er overheen te strooien.. Uiteindelijk zijn we overigens omgerekend ongeveer een euro per persoon kwijt aan deze maaltijd, voor ons super weinig, maar waarschijnlijk is dat hier best veel voor één maaltijd.
Morgen als we thuiskomen kunnen we dus bijna direct beginnen met koken, want het zal nog best wat tijd kosten om zo’n grote maaltijd klaar te maken, maar we vinden het beide gelukkig wel leuk om te doen. Overdag loop ik dus nog een dag mee met de dokter. Hij vertelde me overigens vandaag dat vrijdag een nationale feestdag (ik had niet de kans om te vragen welke) is, waardoor er weinig mensen aan het werk zullen zijn. Ik weet nog niet in hoeverre ik op die dag nog wat kan betekenen in het ziekenhuis, maar de kans is groot dat het laboratorium ook gesloten is en dat ik dus donderdag mijn enige dag daar doorbreng. Ik zal dan denk ik ook van de meeste mensen afscheid moeten nemen. Zo komt het einde wel heel erg snel in zicht..
Liefs,
Tess
